आली आपली चाळिशी |
गेले ते बालपण |
तरुणपण सुद्धा ओसरले, |
आमच्या मित्र-मैत्रिणींना |
बघा चाळीशीने घेरले. |
बघता बघता आयुष्याची |
शैक्षणिक वर्षे संपली, |
घरादाराची जवाबदारी येऊन |
कामाला सर्व जुंपली. |
सकाळ झाली नाही की |
कामावर जायची तयारी, |
मुले बाळे घरोघरी |
अक्षरशः घ्यावी लागते भरारी. |
दिवसभर राबून राबून |
लागतो दम सर्वांचा, |
सायंकाळी घरी आल्यावर |
भडिमार दिवसभराच्या कर्मांचा. |
शरीराचे दुखणे खुपणे, |
नाना व्याधींनी ग्रासले, |
विविध रंगाच्या औषधांनी |
आपले बेडरूम आहे सजले. |
मुलांना बघून आजही |
आपले बालपण आठवते, |
काय मित्रांनो, काय म्हणता… |
अधूनमधून आठवणींतून… |
शालेय जीवन डोकावते ? |
म्हातारपणाकडे वाटचाल |
आता आपली सुरू आहे, |
चाळिशीनंतर आता खरी |
परिवाराची भिस्त…. |
आपल्या खांद्यावर डोलत आहे. |
“कविमोल” अमोल बारई |
शेअर करा..